Z wykształcenia był pianistą, jednak największą sławę zdobył dzięki czarno-białym fotografiom krajobrazowym. Co jeszcze zostawił po sobie Ansel Adams?
Spis treści:
Wytwory człowieka albo przyrody nigdy nie wyglądają równie okazale co na zdjęciu Ansela Adamsa. Jego zdjęcie potrafi chwycić widza za serce silniej niż rzeczywisty przedmiot na nim przedstawiony.
Reklama albumu zdjęć Ansela Adamsa (1974) [źródło: Susan Sontag „O fotografii”]
Ansel Adams – mistrz krajobrazu
Urodził się 20 lutego 1902 w San Francisco, był jedynakiem. Już jako dziecko doświadczył trudnych przeżyć. Kiedy miał 4 lata jego rodzinne miasto nawiedziło trzęsienie ziemi, w wyniku którego doznał wypadku. Upust emocjom miało dać skupienie się na muzyce – Ansel poświęcił się jej i poważnie rozważał karierę zawodowego pianisty.
Jednak ciągnęło go również do natury. W 1916 roku po raz pierwszy odwiedził z rodziną Park Narodowy Yosemite. Wtedy też dostał w prezencie od ojca swój pierwszy aparat – Kodak Brownie. Jego pasja do fotografii rozwijała się. Nauczył się technik fotograficznych oraz pracy w ciemni, a następnie wrócił do parku, by z lepszym sprzętem i umiejętnościami sfotografować go po raz kolejny. Jego pierwsze zdjęcia zostały opublikowane w 1921 roku.
Pierwszy kontrakt na portfolio podpisał w 1927 roku. To okazało się ogromnym sukcesem. Lata 30. również okazały się pomyślne – w 1930 roku pojawiło się jego drugie portfolio, a w 1931 roku pierwsza wystawa zdjęć w muzeum.
O wiele więcej fotografii znajdziemy na stronach US National Archives and Records Administration oraz Galerii Ansela Adamsa.
Nie tylko fotografia krajobrazowa
Grupa f/64
W 1932 roku jedenastu fotografów, Ansel Adams, Imogen Cunningham, John Paul Edwards, Preston Holder, Consuelo Kanaga, Alma Lavenson, Sonya Noskowiak, Henry Swift, Willard Van Dyke, Brett Weston i Edward Weston, założyło grupę f/64. Nazwa pochodziła od wartości przysłony, dzięki której można było osiągnąć bardzo dużą głębię ostrości. Jej celem było promowanie nowego nurtu fotografii, który stał w opozycji do piktorializmu. Postulowano tworzenie „czystej i prostej fotografii”, która miała realistycznie i ostro odwzorowywać rzeczywistość.
System strefowy
W 1941 roku opracowano teorie „systemu strefowego”, której autorami byli Ansel Adams i Fred Archer. Jej założeniem było stworzenie uniwersalnego sposobu pomiaru ekspozycji, który ułatwiał również wykonywanie odbitek.
Odcienie szarości podzielono na 11 stref, rozmieszczonych co 1EV. Strefą środkową była strefa V (18% szarość) i to w niej powinien znajdować się obiekt, na którym mierzy się odbite światło. Jeśli inne elementy okazałyby się za ciemne lub za jasne, należy skorygować ekspozycję, by umieścić obiekt w dalszej strefie.
Prewizualizacja
Ansel Adams był również twórcą pojęcia wizualizacji, zwanej również prewizualizacją. Poniekąd łączyła się ona z teorią systemu strefowego. Chodziło o to, by wyobrazić sobie, jak ma wyglądać odbitka, jeszcze przed rozpoczęciem wykonywania zdjęcia. Następnie fotografować tak, by osiągnąć pożądany efekt.
Podręczniki technik fotograficznych
Artysta podzielił swoją obszerną wiedzą fotograficzną w kilku podręcznikach. W 1995 roku wydano trzytomową serię: The Camera, The Negative oraz The Print, poruszające tematykę technik fotograficznych, sprzętu, korzystania z filmu i wywoływania go oraz pracy w ciemni i tworzenia odbitek. Na rynku pojawiło się także kilkanaście albumów z fotografiami Adamsa.
2 Replies to “Ansel Adams – legenda fotografii krajobrazowej”